Blog

Εισαγωγικές παρατηρήσεις - η νομική έννοια του διατηρητέου

Το παρόν άρθρο εξετάζει το ζήτημα της διευθέτησης ρέματος κατά τη νομοθεσία και την ελληνική νομολογία.

Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε εξετάσει τη νομική προστασία κατά προστίμων αυθαιρέτων, τα οποία φρονούμε - σε συνεργασία πάντοτε με τον μηχανικό - πως δεν έχουν υπολογιστεί σωστά ή δεν έχουν νόμιμο έρεισμα και δεν έχουν, ασφαλώς, υπαχθεί σε κάποιον νόμο αυθαιρέτων.

Στο παρόν άρθρο εξετάζουμε τις προβλέψεις του νόμου για τα αυθαίρετα (πριν/μετά το 2011), τα οποία ΔΕΝ έχουν υπαχθεί σε κάποιο νόμο.

Μετά τη διαπίστωση της ύπαρξης αυθαιρεσίας, ο μηχανικός καλείται να εξετάσει το ενδεχόμενο υπαγωγής του αυθαιρέτου σε κάποιο νόμο που αφορά την τακτοποίηση αυθαιρέτων, βάσει πληθώρας κριτηρίων.

Ένα ερώτημα που δεν βρίσκει σαφή απάντηση πρόκειται να εξετάσουμε διεξοδικά στο σημερινό άρθρο.

Η προστασία του ιδιοκτήτη κατά «έκθεσης αυτοψίας» αυθαιρέτου, είναι δυνατή και απαραίτητη νομικά μετά την έκδοση της διοικητικής πράξης αυτής. Κατά την ισχύουσα νομοθεσία, η έκθεση αυτοψίας περιλαμβάνει στοιχεία σχετικά με το ακίνητο (θέσεις, διαστάσεις κλπ.), το οποίο και αφορά αποκλειστικά, ενώ δεν αφορά τον κύριο/νομέα κλπ.

Η διαπίστωση αυτοδίκαιης άρσης επιβληθείσας αλλά μη συντελεσθείσας ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης μετά τον Ν. 4759/2020 επιχειρήθηκε να καταστεί εύκολο εγχείρημα, αφού μάλιστα κατά ρητή πρόβλεψη του νόμου, αρκεί μία αίτηση του ιδιοκτήτη για την εντοπισμένη τροποποίηση του σχεδίου πόλεως, προκειμένου να καταστεί το ακίνητο εκ νέου οικοδομήσιμο.